شعر حر ریاحی
در بـــحــر حــســیـن کــاش مـاهی باشیم پــاکــیــزه و طــاهــر از تـبـاهــی بـاشـیـم یــک عــمــر اســیـر نـفـس بـودیـم ولـــی ایــن مــاه بــیــا حــر ریــاحــی بــاشـیـم —
در بـــحــر حــســیـن کــاش مـاهی باشیم پــاکــیــزه و طــاهــر از تـبـاهــی بـاشـیـم یــک عــمــر اســیـر نـفـس بـودیـم ولـــی ایــن مــاه بــیــا حــر ریــاحــی بــاشـیـم —
نــــام تــو دواى درد اســـــت حــسـیـن بــى یــاد تـو بین که چهره زرد است حسین عـشــق تـــو مـرا ز خـویش بیـگانه نـمــود بـى عشـق تو بین که سینه سرد است…
دلـــم دریــاچــۀ غــم شـــد دوبـاره قـــد آیـیـنـههـا خـم شـد دوبــــاره صــــدای سـنـج و دمـام اومد از دور بخـونای دل مـحــرم شـــد دوبــاره — مــحــرم آمــد و دلـهــا غــمین شد غـم…