دکتر «ویکتور فرانکل» از معدود افرادی بود که از اردوگاه‌های آلمان نازی جان سالم بدر ببر.
در بخشی از خاطراتش می‌گویید:
کار زیاد بود و غذا کم، زندانیانی را دیدم که منتظر مرگ دیگری بودند تا لباس و کفشش را به غارت ببرند و در همین بین آدم‌هایی بودند که لقمه نان مختصر, جیره خود را نصف کرده و به دنبال گرسنه‌ای می‌گشتند تا نصفش را به او بدهند.
آنقد اوضاع سخت بود که همگی در انتظار مرگ بودیم و از ذهن همه ما بارها مراحل خودکشی گذشته بود.
تعداد زیادی نیز قبل از اینکه سختی کار و گرسنگی آن‌ها را از پا در بیاورد خودشان به زندگیشان پایان دادند.
وی می‌گوید: همینجا بود که فهمیم یکی از چیزهایی که مانع خودکشی من می‌شود عشق به همسرم است (همسری که می‌دانست او نیز در اردوگاه کار اجباری ویژه زنان زندانی است و از حالش اطلاعی نداشت).
اینجا بود که دریافتم انسان برای زنده ماندن نیاز به یک دلیل (امید) دارد، و از همین طریق (امید آفرینی) توانستم صدها انسانی که در اردوگاه قصد خوکشی داشتند را منصرف کنم.
وی پس از رهایی از زندان با استفاده از تجربیاتش کتاب «انسان در جستجوی معنا» را نوشت، که یکی از پرفروش ترین کتب روانشناسی است.
او تا پایان عمر در کنار روان درمانگری مدیریت مدرسه‌ای را بر عهده داشت که با توجه به دیده‌ها و تجربیاتش در اردوگاه کار اجباری ابتدای هر سال تحصیلی نامه‌ای تحت عنوان «برای انسان شدن دانش‌آموزانتان تلاش کنید تا موجب بار آمدن جانوران دانشمند و روانی نشوید» به معلم‌های مدرسه‌اش می‌نوشت با متن:
چشمان من چیزهایی دیده است که چشم هیچ انسانی نباید ببیند:
👈 من اتاق‌های گازی را دیدم كه توسط بهترین مهندسین طراحی شده بود!
👈 من پزشكان ماهری را دیدم كه كودكان معصوم و بی‌گناه را به راحتی مسموم می‌کردند!
👈 من پرستاران کار بلدی را دیدم که انسان‌ها را با تزریق یک آمپول به قتل می‌رساندند.
👈 من فارغ‌التحصیلان دبیرستان‌ها و دانشگاه‌های را دیدم که می‌توانستند انسان دیگری را در آتش بسوزانند!
✅ مجموع این دلایل من را به آموزش مشکوک کرد!!!
از شما می‌خواهم:
برای انسان شدن دانش‌آموزانتان تلاش کنید تا موجب بار آمدن «جانورانِ دانشمندِ روانی و ماهر» نشوید.
خواندن، نوشتن، ریاضیات و… زمانی اهمیت پیدا می‌کند که به انسان شدن کودکان کمک کنید.
پزشک یا مهندس شدن کار چندان دشواری نیست، هر کسی می‌تواند با چند سال تلاش به آن برسد اما به دانش آموزان خود بیاموزید که بهترین و بزرگترین ثروت هر کدام از آن‌ها “انسانیت” است که با هیچ مدرک تحصیلی در جهان قابل مقایسه نیست…