حالت مخاطب متفکر (مخاطبی که سرش را به دستش تکیه داده و چشمانش پر انرژی است) خود دو صورت دارد:
1- اگر مخاطبی که در فکر فرو رفته خود را به جلو (به سمت گوینده) متمایل کرده به معنای نگرش مثبت و اعتماد به گوینده است.
2- اما اگر به جلو متمایل نیست (راست نشسته یا حتی خود را عقب بکشد) نشان میدهد به گویند نگرش منفی، بدبینانه و انتقادی دارد.
بریده‌ای از کتاب «زبان بدن – الیزابت کونکه»